Realizator:
Stowarzyszenie Pro Publico Bono
ul.Jedności Narodowej 110b
51-300 Wrocław
tel: (071) 796 42 36
e-mail: biuro@propublicobono.org
http://www.propublicobono.org/
Wdrażany w okresie 4 kwietnia 2005 r. – 31 sierpnia 2005 r. w grodzkim powiecie wrocławskim.
Beneficjenci projektu
Długotrwale bezrobotne (powyżej 12 m-cy) kobiety ze średnim wykształceniem, w tym samotnie wychowujące małe dzieci w wieku przedszkolnym 3-5 lat.
Celem projektu było przygotowanie zawodowe 50 bezrobotnych kobiet do pracy w charakterze opiekunek dziecięcych i wychowawców kolonijnych oraz zapewnienie opieki nad ich dziećmi w celu zwiększenia ich mobilności zawodowej.
Działania podejmowane w ramach projektu:
> nabór grupy 50 kobiet, zaktywizowanie ich i przeszkolenie zawodowe do opieki nad dziećmi;
> zachęcenie ich do podejmowania zatrudnienia jako: wychowawcy w świetlicach przedszkolnych w ramach świetlic finansowanych z profilaktyki uzależnień, wychowawcy kolonijni lub opiekunki dziecięce oraz do prowadzenia własnej działalności gospodarczej (agencje opiekunek lub domowe przedszkola).
Całkowity budżet: 103 470,00 zł
Rezultaty:
Spodziewany efekt zatrudnieniowy miał wynosić 25% (20% w różnych zawodach opiekuńczych, 5% – własna działalność gospodarcza). Celem szkoleń aktywizacyjnych było zapoznanie wszystkich uczestniczek z lokalnym rynkiem pracy. Jeden z celów zakładał uruchomienie własnej działalności przez beneficjentki (prowadzenie biura opiekunek, domowego przedszkola lub świetlicy przedszkolnej). Podczas trwania wszystkich części projektu uczestniczki – matki małych dzieci miały zagwarantowaną bezpłatną opiekę nad dziećmi.
Beneficjentki projektu Stowarzyszenia mogły liczyć na z góry przygotowane przez Stowarzyszenie oferty pracy – zatrudnienie stałe lub czasowe w świetlicach środowiskowych (w których, według wcześniej przeprowadzonej diagnozy, brakowało wykwalifikowanych kadr), a także jako animatorki zabaw podwórkowych w ramach programu Forum Jakości Życia, prowadzonego przez Stowarzyszenie „Moje Osiedle”.
Partnerzy:
Gmina Wrocław, Powiatowy Urząd Pracy we Wrocławiu.
Realizacja poszczególnych etapów:
> Kampania informacyjna.
> Rekrutacja i selekcja: w trakcie rekrutacji (przystąpiły do niej 64 kandydatki) okazało się, że wiele z nich nie nadaje się do pracy pedagogicznej, z różnych powodów – dlatego zamiast pierwotnie planowanej liczby 50 beneficjentek, do programu przystąpiły 42 osoby.
> Szkolenia uczestniczek projektu: 40 beneficjentek rozpoczęło szkolenia, 32 w sumie ukończyły w całości szkolenie aktywizacyjne oraz szkolenie opiekuńczo-wychowawcze. Większym, niż planowano powodzeniem cieszyły się szkolenia dotyczące pracy w roli wychowawcy kolonijnego, ponieważ kończyły się certyfikatem, dającym wymierne uprawnienia.
> Promocja spółdzielni socjalnych.
> Staże i praktyki zawodowe: przewidziano 100 godzin praktyk zawodowych w przedszkolach, świetlicach środowiskowych, placówkach prowadzących półkolonie dla dzieci, a także na koloniach.
> Pośrednictwo pracy: w czasie przeprowadzania ewaluacji 10 kobiet, czyli 1/4 beneficjentek znalazło pracę na otwartym rynku pracy.
Monitoring realizacji projektu:
Projekt był monitorowany w trybie ciągłym – sporządzano raporty cząstkowe, wszystkie szkolenia były oceniane przez uczestniczki za pomocą kwestionariusza.
Projekt został podsumowany na dużej konferencji prasowej – dotyczyła ona przebiegu programu, obecni byli przedstawiciele władz miejskich Wrocławia, urzędów pracy, mediów lokalnych, w tym telewizji, a także reprezentanci organizacji pozarządowych aktywnych na rynku pracy oraz przedstawiciele pracodawców: wrocławskich firm zajmujących się opieką nad dziećmi.
Efekty:
> Mocną stroną projektu była jego specjalizacja.
> Wysoka efektywność na poziomie kosztów: założeniem projektu było wykorzystanie w maksymalnym stopniu lokalnych, środowiskowych zasobów (projekt dzięki temu projekt okazał się stosunkowo nisko kosztowy).
> Przeprowadzono trafną diagnozę zapotrzebowania lokalnego rynku pracy oraz otoczenia instytucjonalnego projektu. We Wrocławiu działa blisko 90 świetlic środowiskowych, powiększanie ich liczby wynika ze świadomej polityki miasta. Zwiększanie się liczby świetlic spowodowało wzrost dostępnych miejsc pracy. 20 świetlic w momencie uruchamiania projektu prowadziło programy stażowe, wiele placówek miało możliwość skorzystania z refundacji PUP na przygotowanie zawodowe w miejscu pracy. Wszystko to stanowiło znakomitą bazę dla praktyk zawodowych oraz dalszego zatrudnienia beneficjentek.
> W trakcie trwania projektu okazało się, że większość beneficjentek tworzy rodziny niepełne. Dodatkowym, pozytywnym efektem ubocznym projektu więc było jego oddziaływanie socjoterapeutyczne. Uczestniczki zaczęły lepiej komunikować się z własnymi dziećmi i otoczeniem, nabrały wiary w siebie i większego poczucia kontroli nad życiem. Oceniły one, że szkolenia zawodowe, przede wszystkim szkolenia z zakresu komunikacji, były dla nich jako dla matek swoistą „szkołą rodzicielstwa”. Wyraziły też opinię, że takie „szkoły dla rodziców” powinny mieć bardziej rozległy zasięg.
> W dość krótkiej perspektywie czasowej udało się realizatorom zmienić schemat myślowy kobiet (pozostających poza rynkiem zatrudnienia), które od każdej możliwej pracy oczekiwały stabilności, bezpieczeństwa socjalnego i stałego etatu.
